آیا با ایمپلنت‌های دندانی آشنایی دارید؟ این روش درمانی، راه‌حلی محبوب برای جایگزینی دندان‌های از دست رفته است، اما موفقیت طولانی‌مدت آن به سلامت بافت‌های اطراف ایمپلنت بستگی دارد. پری‌ایمپلنتایتیس یک بیماری التهابی شایع است که می‌تواند این سلامت را به خطر اندازد و منجر به از دست رفتن ایمپلنت شود.در این مقاله، به طور کامل توضیح می‌دهیم که پری‌ایمپلنتایتیس چیست، چه عواملی باعث بروز آن می‌شوند و مهم‌تر از همه، چگونه می‌توان این بیماری را تشخیص داد و به بهترین شکل درمان کرد. با ما همراه باشید تا اطلاعاتی کاربردی و دقیق درباره این عارضه و روش‌های پیشگیری از آن به دست آورید.
پری‌ایمپلنتایتیس یا التهاب اطراف ایمپلنت‌های دندانی
پری‌ایمپلنتایتیس یک بیماری التهابی پیشرونده است که بافت‌های اطراف ایمپلنت‌های دندانی را درگیر می‌کند. این بیماری باعث التهاب در لثه و تحلیل استخوان نگهدارنده دندان مصنوعی می‌شود.
نشانه‌های پری‌ایمپلنتایتیس عبارتند از:
- قرمزی و تورم لثه
- خونریزی هنگام بررسی بافت اطراف ایمپلنت دندان
- گاهی ترشح چرک
- بوی بد دهان بعد از ایمپلنت
در مراحل پیشرفته، این بیماری می‌تواند منجر به لقی و حتی از دست دادن ایمپلنت شود. تحقیقات نشان می‌دهد که ۱۰ تا ۲۰ درصد از افراد دارای ایمپلنت دندان به پری‌ایمپلنتایتیس مبتلا می‌شوند. این خطر در افراد با سابقه بیماری‌های لثه، سیگار کشیدن یا دیابت بیشتر است.
عوامل خطر و دلایل پری‌ایمپلنتایتیس
عوامل متعددی در ایجاد پری‌ایمپلنتایتیس نقش دارند. مهم‌ترین عامل، تجمع پلاک میکروبی حاوی باکتری‌های بیماری‌زا روی سطح ایمپلنت است.
سایر عوامل مؤثر عبارتند از:
- سابقه بیماری‌های لثه (پریودنتیت)
- سیگار کشیدن
- دیابت کنترل نشده
- بهداشت دهان و دندان ضعیف
- اعمال فشار مکانیکی بیش از حد روی ایمپلنت
- باقیماندن سیمان اضافی پروتز
- موقعیت یا قطر نامناسب ایمپلنت دندان
- برخی بیماری‌های سیستمیک
افرادی که سابقه پریودنتیت دارند، ۲ تا ۲.۵ برابر بیشتر در معرض خطر پری‌ایمپلنتایتیس هستند. ژنتیک، بیماری‌هایی مانند دیابت و مصرف دخانیات نیز از عوامل خطر مهم به شمار می‌روند. کنترل این عوامل و درمان بیماری‌های لثه قبل از کاشت ایمپلنت، نقش کلیدی در پیشگیری دارد.
فرایند بیماری پری‌ایمپلنتایتیس (پاتوژنز)
در پری‌ایمپلنتایتیس، تجمع پلاک میکروبی در اطراف ایمپلنت، آغازگر فرآیند التهابی است. این التهاب ابتدا به بافت نرم اطراف ایمپلنت محدود می‌شود. اگر درمان نشود، به استخوان گسترش یافته و باعث تخریب آن می‌شود.
این باکتری‌ها باعث واکنش ایمنی بدن، و ترشح موادی می‌شوند که در نهایت به تحلیل استخوان منجر می‌گردد. عواملی مانند فشار بیش از حد در هنگام جویدن و آزاد شدن ذرات تیتانیوم از سطح ایمپلنت نیز می‌توانند روند بیماری را تشدید کنند. شواهد نشان می‌دهد که عامل میکروبی اصلی است، اما عوامل ساختاری و مکانیکی نیز بی‌تأثیر نیستند.
تشخیص پری‌ایمپلنتایتیس
تشخیص پری‌ایمپلنتایتیس بر اساس معاینه بالینی و مقایسه رادیوگرافی‌ها انجام می‌شود.
معیارهای اصلی تشخیص این بیماری بهصورت زیراست
- علائم بالینی التهاب: قرمزی، تورم، خونریزی یا ترشح چرک هنگام بررسی اطراف ایمپلنت.
- افزایش عمق پاکت: عمق پاکت اطراف ایمپلنت نسبت به زمان اولیه یا پس از قرارگیری روکش پروتزی افزایش یافته باشد.
- تحلیل استخوان: مشاهده تحلیل پیشرونده استخوان در تصاویر رادیوگرافی در مقایسه با تصاویر اولیه.
در صورتی که رادیوگرافی‌های قبلی موجود نباشند، عمق پاکت ۶ میلی‌متر یا بیشتر همراه با خونریزی و تحلیل استخوان ۳ میلی‌متر یا بیشتر از سطح ایمپلنت، تشخیص را تأیید می‌کند.
درمان و پیشگیری از پری‌ایمپلنتایتیس
هدف اصلی درمان پری‌ایمپلنتایتیس، حذف پلاک میکروبی و کنترل التهاب است.
درمان اولیه شامل جرم‌گیری مکانیکی (برداشتن پلاک و جرم) و ضدعفونی شیمیایی (با موادی مانند کلرهگزیدین) است.
درمان غیرجراحی، به ویژه در مراحل اولیه، مؤثرتر است. گاهی اوقات از آنتی‌بیوتیک‌های موضعی مانند مترونیدازول یا مینوسیکلین نیز استفاده می‌شود.
در موارد پیشرفته، جراحی برای برداشتن عمقی باکتری‌ها، کاهش عمق پاکت و بازسازی استخوان (در صورت امکان) ضروری است. استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های سیستمیک همراه با جراحی، بسته به شرایط بیمار می‌تواند مؤثر باشد، اما خطر مقاومت آنتی‌بیوتیکی وجود دارد. برای پیگیری این بیماران، معاینه منظم با پروب و رادیوگرافی سالیانه توصیه می‌شود.
پیشگیری از پری‌ایمپلنتایتیس شامل رعایت دقیق بهداشت دهان، مراجعات منظم به دندانپزشک و کنترل عوامل خطر مانند ترک سیگار، کنترل دیابت و مدیریت پلاک میکروبی است.
سخن پایانی
پری‌ایمپلنتایتیس التهاب بافت و استخوان اطراف ایمپلنت‌های دندانی است که می‌تواند منجر به از دست رفتن ایمپلنت شود. عوامل اصلی آن پلاک میکروبی و بهداشت ضعیف دهان، همراه با سیگار کشیدن، دیابت و سابقه بیماری لثه هستند. تشخیص زودهنگام با معاینه و رادیوگرافی اهمیت دارد. درمان شامل پاکسازی مکانیکی و شیمیایی است و در موارد پیشرفته‌تر، جراحی لازم می‌شود. پیشگیری با رعایت بهداشت دهان و کنترل عوامل خطر، کلید حفظ سلامت ایمپلنت‌ها است.
نشانه‌های پری‌ایمپلنتایتیس را در خود مشاهده می‌کنید یا نگران سلامت ایمپلنت‌هایتان هستید؟
همین امروز با کلینیک دکتر رامیار تماس بگیرید یا وقت آنلاین رزور کنید.
